Prze­zac­ni Kra­ko­wia­nie i Goście kościo­ła Mariackiego!

Przy świę­tym papie­żu Syl­we­strze, patro­nie rado­ści prze­cho­dze­nia ze star­te­go w nowy kalen­darz, czy­ni­my Bogu same­mu Eucha­ry­stię – dzięk­czy­nie­nie za cały Anno Domi­ni 2018, za jego dro­go­cen­ne, a daro­wa­ne nam przez Boga godzi­ny, dni, mie­sią­ce. Dzię­ku­je­my za cały rok! Przy­po­mnij­my sobie choć­by kil­ka powo­dów wdzięcz­no­ści należ­nych dobre­mu Bogu w koście­le Mariackim.

Dzię­ku­je­my Bogu za sło­wo „jubi­le­usz”, któ­re sta­ło się nie­ja­ko histo­rycz­nym leit­mo­ti­vem tego upły­wa­ją­ce­go wła­śnie roku. Zgod­nie z histo­rycz­ny­mi wspo­mnie­nia­mi mie­li­śmy spo­sob­ność nie tyl­ko uczcić set­ną rocz­ni­cę nie­pod­le­gło­ści Pol­ski, lecz rów­nież cele­bro­wa­li­śmy pół wie­ku od chwa­leb­nej koro­na­cji mariac­kie­go wize­run­ku Mat­ki Boskiej Czę­sto­chow­skiej, któ­ry w 1968 roku w tłum­nej sce­ne­rii ludu Kra­ko­wa, ude­ko­ro­wa­li papie­ski­mi odzna­cze­nia­mi kard. Karol Woj­ty­ła, póź­niej­szy Papież i Świę­ty Kościo­ła oraz Pry­mas Tysiąc­le­cia, Ste­fan kard. Wyszyń­ski, Słu­ga Boży. Kom­ple­tu wiel­kich rocz­nic dopeł­nia­ła 40. rocz­ni­ca kon­kla­we i wezwa­nia kar­dy­na­ła Karo­la Woj­ty­ły „z dale­kie­go kra­ju” na sto­li­cę świę­te­go Pio­tra w Rzy­mie. Żyli­śmy zatem w „Roku Jubi­le­uszo­wym”, roku łaski od Pana. Koń­co­wym akor­dem tych wiel­kich obcho­dów była zna­czą­ca uro­czy­stość w tym koście­le, 15 grud­nia br., kie­dy to paste­rze nasze­go Kościo­ła lokal­ne­go z arcy­bi­sku­pem Mar­kiem Jędra­szew­skim, metro­po­li­tą kra­kow­skim modli­li się pod prze­wod­nic­twem Nun­cju­sza Apo­stol­skie­go w Pol­sce, arcy­bi­sku­pa Salva­to­re Pen­nac­chio, przed wize­run­kiem Kró­lo­wej Kra­ko­wa. Pamiąt­ką tych dni będą zbie­ra­ne wła­śnie cen­ne vota dzięk­czyn­ne, z tym naj­cen­niej­szym, oso­bi­stym, szcze­ro­zło­tym krzy­żem pek­to­ral­nym Św. Jana Paw­ła II, któ­ry jako wyraz wdzięcz­no­ści Kar­dy­na­ła Sta­ni­sła­wa Dzi­wi­sza, dłu­go­let­nie­go sekre­ta­rza papie­ża, przy­ozdo­bił sukien­kę koro­no­wa­ne­go obli­cza przed któ­rym stoimy.

Następ­nie sło­wo dzię­ku­ję wypo­wiedz­my Bogu za aktyw­ny udział para­fii w pro­jek­cie papie­skim pt. 2. Świa­to­wy Dzień Ubo­gich, któ­ry odbył się w listo­pa­dzie pod hasłem „Oto bie­dak zawo­łał, a Pan go wysłu­chał” (Ps 34,7). Tysią­ce wyda­nych posił­ków i spo­tkań w namio­cie na Małym Ryn­ku budzi­ły nadzie­ję, że na co dzień potra­fi­my zaj­mo­wać się bied­ny­mi i bez­dom­ny­mi, któ­rzy są dla nas nie­zmien­nie ewan­ge­licz­nym wezwa­niem. Wraz z wie­lo­ma orga­ni­za­cja­mi i kra­kow­skim MOPSEM mogli­śmy się zetknąć oko w oko z pro­ble­mem wie­lu ludzi, któ­rym w życiu się nie powo­dzi. Owo­cem jest m.in. zakup dodat­ko­wej karet­ki, któ­ra posłu­ży sama­ry­tań­skie­mu opa­try­wa­niu ran i doraź­nej pomo­cy w miej­scach, w któ­rych świad­czy się miło­sier­dzie ubo­gim w naszym mieście.

Podzię­kuj­my Bogu za wszyst­kie Jego łaski, dobre natchnie­nia oraz ludz­kie ini­cja­ty­wy, za wszyst­kich wspo­ma­ga­ją­cych nas posłu­gą czy pra­cą, za wszyst­kich kra­ko­wian i naszych gości. Księ­żom, w tym wika­riu­szom, peni­ten­cja­rzom, sio­strom Sera­fit­kom, sio­strom Duchacz­kom, oraz innym kapła­nom i sio­strom z tere­nu para­fii oraz pra­cow­ni­kom, radzie para­fial­nej, wolon­ta­riu­szom nale­żą się wyra­zy uzna­nia za ich misje i sys­te­ma­tycz­ny wysi­łek, nie­rzad­ko ofia­ro­wa­ny czas i grosz na rzecz para­fii Mariac­kiej. Kapi­tał ducho­wy Mszy św. odpra­wia­nych codzien­nie, czyn­ny nie­ustan­nie dyżur spo­wied­ni­czy, z któ­re­go korzy­sta­ją tysią­ce wier­nych, przy­by­wa­ją­cych nie tyl­ko z Kra­ko­wa, wyma­ga­ją od naszych księ­ży deli­kat­no­ści i roze­zna­nia ducho­we­go. Dzię­ku­je­my szcze­gól­nie za tę posłu­gę sakramentalną!

Codzien­nie trwa ado­ra­cja Naj­święt­sze­go Sakra­men­tu. Śpie­wa­ją chó­ry: rze­mieśl­ni­czy „Hasło”, aka­de­mic­ki chór „Orga­num”, scho­la mariac­ka. Towa­rzy­szy­my z uwa­gą rów­nież now­szej ini­cja­ty­wie muzycz­nej w Mariac­kim, czy­li „Cap­pel­li Maria­lis”, któ­ra śpie­wa na wie­czor­nej Eucha­ry­stii w sobo­ty, a 1 grud­nia w cza­sie cele­bra­cji dla Polo­nii fran­cu­skiej repre­zen­to­wa­ła nas god­nie w pary­skiej kate­drze Notre Dame. Dzia­ła­ją dobrze m.in.: służ­ba litur­gicz­na, absol­wen­ci ado­ru­ją­cy Chry­stu­sa w Sta­rym Mie­ście, aktyw­na jest Sala na Górze, gru­pa mło­dych Pana­ma, wybie­ra­ją­ca się wła­śnie na ŚDM, Klub Senio­ra, Róże różań­co­we, Apo­sto­lat maryj­ny, zespół cha­ry­ta­tyw­ny, dzia­ła gru­pa Spo­tka­nie z Iko­ną szu­ka­ją­ca pogłę­bie­nia w teo­lo­gii Pięk­na. Bogu niech będą dzię­ki za te dzie­ła i wspól­no­ty wytwa­rza­ją­ce kli­mat ducho­wy para­fii. Jak­że nie wspo­mnieć tutaj o wyczy­nie piel­grzym­ko­wym Tom­ka Jędrze­jew­skie­go z wspól­no­ty Chry­stus w Sta­rym Mie­ście, któ­ry prze­szedł do histo­rii naszej Para­fii. Po pra­wie czte­rech mie­sią­cach piel­grzym­ki, prze­by­ciu na pie­cho­tę samot­nie oko­ło 3600 km, prze­mie­rze­niu czte­rech państw, Tomek w paź­dzier­ni­ku  dotarł do gro­bu św. Jaku­ba w San­tia­go de Com­po­ste­la w Hisz­pa­nii. Do tej pory nie zano­to­wa­no, aby od cza­sów śre­dnio­wiecz­nych ktoś prze­szedł tę tra­sę z bazy­li­ki Mariac­kiej. Bogu niech będą dzięki!

Dzię­ku­je­my w tym ducho­wym kon­tek­ście za reko­lek­cje wiel­ko­post­ne, któ­re dawał nam cysters, o. dr Jan Stru­mi­łow­ski (18–22 mar­ca 2018). Budo­wał w nas wraż­li­wość ser­ca, a klu­czem roz­wa­żań była dla setek uczest­ni­ków fra­za Pisma Świę­te­go „Oto jestem, prze­cież mnie woła­łeś” (1 Sm 3,6). Dzię­ku­je­my za reko­lek­cje i odpo­czy­nek waka­cyj­ny Klu­bu Senio­ra odby­wa­ny przez cały tydzień w Zembrzycach.

Dzię­ku­je­my Panu Bogu za wspól­no­ty mariac­kie gru­pu­ją­ce mło­dych doro­słych, któ­re prze­pro­wa­dzi­ły na jesie­ni spe­cjal­ne, 4‑tygodniowe ćwi­cze­nia duchow­ne pod nazwą „Spo­tka­nia na Górze 2. Szko­ła budo­wa­nia rela­cji, czy­li co o kobie­co­ści i męsko­ści mówi Ewan­ge­lia”. Wzię­ło w nich udział 80-ciu uczest­ni­ków. Absol­wen­ci uni­wer­sy­te­tów, przed­sta­wi­cie­le wie­lu zawo­dów, zwo­ła­li się przez Inter­net. Nie odci­na­li się od pra­cy, swo­ich domów, obo­wiąz­ków, roz­ry­wek i zwią­za­nej z nimi ruty­ny, pro­ble­mów czy pokus. Odkry­wa­li za to moc trwa­łej prze­mia­ny. Mówi­li o tym cza­sie tak: przez 30 dni inten­syw­nie słu­cha­my Pana przez Sło­wo, wyko­nu­je­my nie­ty­po­we posta­no­wie­nia i nawra­ca­my się, aby two­rzyć trwa­łe i świę­te związ­ki. Czę­sto zwy­kłe, 4‑dniowe reko­lek­cje, są zbyt krót­kie, aby prze­żyć trwa­łą prze­mia­nę. Dzię­kuj­my więc za modli­twę i ducho­we zma­ga­nia w ser­cu naszej Parafii.

War­to odno­to­wać przy tej oka­zji dzięk­czy­nie­nia nowe per­so­nal­ne nadzie­je para­fial­ne, nowe sio­stry zakon­ne i nowych pra­cow­ni­ków. Przy­był naszej wspól­no­cie ksiądz kano­nik Miłosz Bie­la, któ­ry wspo­ma­ga nas w dusz­pa­ster­stwie. W nad­cho­dzą­cym roku wygło­si do nas kaza­nia pasyj­ne w cza­sie nabo­żeń­stwa Gorz­kich Żalów. Życzy­my mu, jak i wszyst­kim naszym mariac­kim duchow­nym cią­gle twór­cze­go wypeł­nia­nia powo­ła­nia. Tym samym gra­tu­lu­je­my ks. Grze­go­rzo­wi Kota­li nowej misji nota­riu­sza w kan­ce­la­rii Kurii Metro­po­li­tar­nej, a ks. Łuka­szo­wi Michal­czew­skie­mu, Wika­riu­szo­wi i Archi­die­ce­zjal­ne­mu Dusz­pa­ste­rzo­wi Mło­dzie­ży tytu­łu hono­ro­we­go kano­ni­ka, któ­rym cie­szy­my się we wspólnocie.

Na zakoń­cze­nie roku podej­mu­je­my się róż­nych sta­ty­styk. W para­fii nie­zmien­nie uczest­ni­czy w nie­dziel­nej Mszy św. do 15 tysię­cy osób (domi­ni­can­tes), a pra­wie 6 tysię­cy przyj­mu­je Komu­nię św. (com­mu­ni­can­tes) w sta­ty­stycz­ną nie­dzie­lę. Infor­ma­cje doty­czą zespo­łu wie­lu kościo­łów poło­żo­nych w naszej para­fii, dla­te­go licz­ba modlą­cych się u nas jest wie­lo­krot­nie więk­sza od sta­łych miesz­kań­ców parafii.

W samej bazy­li­ce byli­śmy świad­ka­mi 88 sakra­men­tów chrztu, w całej para­fii udzie­lo­no ich nato­miast 219, jed­nak dzie­ci pocho­dzą­cych z samej para­fii ochrzczo­no tyl­ko 4‑oro, co wyglą­da bla­do przy sta­ty­sty­ce zmar­łych, któ­rych ode­szło do wiecz­no­ści aż 20. Do I Komu­nii św. przy­stą­pi­ło w maju ośmio­ro dzie­ci, wśród nich tro­je para­fian. Na tere­nie para­fii licząc łącz­nie z inny­mi ośrod­ka­mi, w tym kate­chu­me­nal­ny­mi, po raz pierw­szy do Komu­nii przy­stą­pi­ło jed­nak wię­cej, bo 16-ro osób. Samych kon­wer­sji na kato­li­cyzm było czte­ry. Bierz­mo­wa­nych – z uwa­gi na comie­sięcz­ne bierz­mo­wa­nie dla doro­słych – było w naszym koście­le aż 524. W innych kościo­łach na tere­nie para­fii udzie­lo­no 109 sakra­men­tów bierz­mo­wa­nia. W samej bazy­li­ce pobło­go­sła­wio­no czter­dzie­ści dwa nowe mał­żeń­stwa sakra­men­tal­ne – w tym dla naszych para­fian 3. Cie­szy­my się, że wszyst­kich ślu­bów kościel­nych w kościo­łach z tere­nu para­fii odby­ło się tak wie­le, bo aż 120. Zna­my rów­nież licz­bę udzie­lo­nych w cią­gu całe­go roku Komu­nii Świę­tych z nasze­go kościo­ła. Było ich nie­co ponad 170 000. Samych księ­ży gości z kra­ju i zagra­ni­cy korzy­sta­ją­cych z cele­bry w bazy­li­ce odno­to­wa­nych zosta­ło w księ­dze 556. O modli­twach w naszej bazy­li­ce niech też zaświad­czy inna licz­ba: jak dono­si zakry­stia świe­czek wotyw­nych zuży­to w cią­gu roku aż 332 tysią­ce, tj. 922 na dzień, pomi­mo cza­so­wych przerw w dostę­pie do bazy­li­ki we wrze­śniu i październiku.

Na co dzień ota­cza­my jako wspól­no­ta tro­ską potrze­bu­ją­cych, chlu­bi­my się kwe­sta­mi np. na Sto­wa­rzy­sze­nie Leka­rzy Nadziei czy misję medycz­ną CM UJ w Kenii. Uzbie­ra­ło się z tych ofi­cjal­nych kwest i ini­cja­tyw ponad 200 tysię­cy zło­tych! Wspo­ma­ga­my rów­nież bez­po­śred­nio uboż­szych kra­ko­wian, bez­dom­nych, akcją pacz­ko­wą obej­mu­je­my ponad 200 osób, w tym więź­niów. Odwie­dza­my rów­nież 30 cho­rych nie­wy­cho­dzą­cych z domu. Prze­ka­za­li­śmy tak­że odręb­ne ofia­ry na potrze­by budo­wy sank­tu­arium Jana Paw­ła II na Bia­łych Morzach Łagiew­ni­kach, na Uni­wer­sy­tet Papie­ski Jana Paw­ła II, Para­fię św. Jac­ka przy ul. Radzi­kow­skie­go, Para­fię MB Kró­lo­wej Pol­ski przy ul. Kobie­rzyń­skiej, kato­li­ków za wschod­nią gra­ni­cą oraz misjo­na­rzy w Afry­ce. Dzie­li­my się tym, co otrzy­mu­je­my, albo­wiem rado­sne­go daw­cę miłu­je Bóg (2 Kor 9, 6–7).

Potrze­ba Bogu podzię­ko­wać rów­nież za spra­wy gospo­dar­cze. Odno­tuj­my, że para­fia kon­ty­nu­uje z powo­dze­niem pra­ce kon­ser­wa­tor­skie m.in. przy Wiel­kim Ołta­rzu mariac­kim. Pod­par­te skrzy­dła polip­ty­ku i rusz­to­wa­nia, któ­re cze­ka­ją na usta­wie­nie świad­czą o tym, że wej­dzie­my wkrót­ce w decy­du­ją­cą fazę badań i kon­ser­wa­cji. Nie­co przy­sło­ni­my cały ołtarz, ale pre­zbi­te­rium będzie dostęp­ne bez więk­szych prze­szkód dla wier­nych i tury­stów. Uni­kal­nym będzie widok kon­ser­wa­to­rów krzą­ta­ją­cych się na co dzień przy widocz­nej czę­ści Ołta­rza Wiel­kie­go. Jak co roku współ­pra­cu­je­my w tym dzie­le ze Spo­łecz­nym Komi­te­tem Odno­wy Zabyt­ków Kra­ko­wa, Naro­do­wym Fun­du­szem Rewa­lo­ry­za­cji Zabyt­ków Kra­ko­wa, Mini­ster­stwem Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go oraz Urzę­dem Mia­sta Kra­ko­wa. W 2018 roku para­fia Mariac­ka dzię­ki wspar­ciu pod­mio­tów zewnętrz­nych, dar­czyń­ców cegie­łek i ofia­ro­daw­ców indy­wi­du­al­nych prze­pro­wa­dzi­ła pra­ce kon­ser­wa­tor­skie i remon­ty, w tym wyżej wymie­nio­ny etap kon­ser­wa­cji Ołta­rza Zaśnię­cia i Wnie­bo­wzię­cia Pan­ny Maryi, o łącz­nej war­to­ści ponad 3,5 mln zło­tych. Zakres prac był duży i obej­mo­wał m.in. wypo­sa­że­nie kapli­cy św. Anto­nie­go, remont ster­czyn przy pod­po­rach gotyc­kich bazy­li­ki od stro­ny połu­dnio­wej pre­zbi­te­rium, kon­ser­wa­cję cen­nych obra­zów, ksiąg i arte­fak­tów. Kon­ser­wa­cja „Biblii z komen­ta­rza­mi Józe­fa Fla­wiu­sza” była chlu­bą wysił­ków kon­ser­wa­tor­skich nasze­go dzia­łu Archi­wum i Zbiory.

Ponad­to podzię­kuj­my gorą­co Panu Bogu za inny wymiar zacho­wy­wa­nia dzie­dzic­twa kościo­ła Mariac­kie­go. Dosko­na­li­my bowiem cier­pli­wie instru­men­ta­rium orga­no­we naszej bazy­li­ki. Poma­ga nam słyn­na na całym świe­cie fir­ma Rie­ger Orgel­bau. Rze­mieśl­ni­cy z warsz­ta­tów z austriac­kie­go Schwa­rzach pra­cu­ją dla nas, ale rów­no­cze­śnie i dla kate­dry św. Szcze­pa­na w Wied­niu. Zakoń­czy­li­śmy wła­śnie w tym roku nie­zwy­kle pra­co­chłon­ny etap ubo­ga­ca­nia brzmie­nia poło­żo­nych w pre­zbi­te­rium orga­nów śred­nich i kon­ser­wa­cję ich pro­spek­tu. Orga­ny zosta­ły odda­ne do użyt­ku, poświę­co­ne przez Metro­po­li­tę Kra­kow­skie­go 15 grud­nia br. i pro­wa­dzą nas do modlitw swo­im dosko­na­łym, aksa­mit­nym brzmie­niem. Nad­mie­nić trze­ba, że w tym roku doko­na­li­śmy tak­że grun­tow­ne­go prze­glą­du pozy­ty­wu Toma­sza Fal­la, orga­nów gra­ją­cych wyłącz­nie w cza­sie cele­bra­cji w nawie południowej.

Admi­ni­stra­cja z nie­ukry­wa­ną satys­fak­cją infor­mu­je kra­ko­wian, że nasza para­fia regu­lu­je swo­je zobo­wią­za­nia na bie­żą­co i nie posia­da dłu­gów! Dzię­ki szczo­dro­bli­wo­ści dar­czyń­ców takich jak Comarch, Fun­da­cja Tau­ron, prof. Janusz Fili­piak, pan Rado­sław Fronc, rodzi­na Enge­lów, pan Edward Gąska oraz wie­lu innych, rów­nież tych „cegieł­ko­wych” ofia­ro­daw­ców, a tak­że dzię­ki solid­no­ści najem­ców dys­po­nuj­my dosta­tecz­nie sta­bil­nym budże­tem, któ­ry pozwo­lił w 2018 roku na pro­wa­dze­nie licz­nych dzieł ewan­ge­li­za­cyj­nych, a tak­że na wspar­cie zewnętrz­nych ini­cja­tyw, w tym edu­ka­cyj­no-kul­tu­ral­nych. Taką ini­cja­ty­wą god­ną wska­za­nia jest wysta­wa „Mistrz i Kata­rzy­na. Hans Suess von Kulm­bach i jego dzie­ła dla Kra­ko­wa”, któ­rą zaini­cjo­wa­li­śmy wraz z Muzeum Naro­do­wym w Kra­ko­wie. Przed­mio­tem jej pre­zen­ta­cji stał się cykl żywo­ta św. Kata­rzy­ny Alek­san­dryj­skiej z lat 1514–1515 prze­zna­czo­ny dla bazy­li­ki Mariac­kiej i grun­tow­nie zre­kon­stru­owa­ny w naszej pra­cow­ni kon­ser­wa­tor­skiej w poprzed­nich latach. Wysta­wie trwa­ją­cej jesz­cze na ul. Kano­ni­czej towa­rzy­szy obszer­ny i nauko­wy kata­log. Podob­nie istot­ną ini­cja­ty­wą kul­tu­ral­ną są tego­rocz­ne książ­ki „Jest tam w Kra­ko­wie kościół Pan­ny Maryi…” Lesz­ka Maza­na i „Dzwo­ny kościo­ła Mariac­kie­go w Kra­ko­wie” Andrze­ja Boch­nia­ka. Bogu niech będą dzię­ki za te ini­cja­ty­wy, chy­ba naj­lep­sze od lat w dzie­dzi­nie udo­ku­men­to­wa­nia dla potom­nych mariac­kie­go dzie­dzic­twa począt­ku XXI wieku.

Dro­dzy Kra­ko­wia­nie i Goście! Sta­ry Rok koń­czy się. Co nam obja­wi nad­cho­dzą­cy czas? Co wska­że każ­de­mu z nas przy zmia­nie kalen­da­rza? Jeste­śmy zapew­ne cie­ka­wi, jak dotrzy­ma­my nowo­rocz­nych posta­no­wień. Jed­nak bądź­my dziś zupeł­nie pew­ni tego jed­ne­go, że Boga­ro­dzi­ca, nasza Patron­ka, od ośmiu wie­ków Pani tego miej­sca, uła­twi nam nasze dzia­ła­nia i naszą modli­twę. Czuj­my się chro­nie­ni Jej płasz­czem, Jej miło­ścią ku nam.

Nie­gdyś, w 2002 roku, Jan Paweł II, Świę­ty Papież, wzy­wa­jąc Ją jako Mat­kę Boga tak się modlił, a my za nim tę modli­twę powtórz­my: Przed­wiecz­ny Syn Ojca przy­jął nasze ludz­kie cia­ło w Niej; poprzez Nią stał się «Synem Dawi­da i synem Abra­ha­ma» (por. Mt 1, 1). Dla­te­go Mary­ja jest Jego praw­dzi­wą Mat­ką: The­otó­kos. Mat­ką Boga! Jeśli Jezus jest Życiem, Mary­ja jest Mat­ką Życia. Jeśli Jezus jest Nadzie­ją, Mary­ja jest Mat­ką Nadziei. Jeśli Jezus jest Poko­jem, Mary­ja jest Mat­ką Poko­ju, Mat­ką Księ­cia Poko­ju. Wcho­dząc w Nowy Rok pro­śmy tę świę­tą Mat­kę, aby nam bło­go­sła­wi­ła. Pro­śmy Ją, aby nam dała Jezu­sa, nasze peł­ne Bło­go­sła­wień­stwo, w któ­rym Ojciec raz na zawsze pobło­go­sła­wił całą histo­rię, spra­wia­jąc, że sta­ła się histo­rią zba­wie­nia. Amen.