Już za nie­ca­ły mie­siąc (12 lute­go) do naszych rąk tra­fi książ­ka, któ­ra jest owo­cem reko­lek­cji wygło­szo­nych przez ks. Grze­go­rza Strzel­czy­ka w bazy­li­ce Mariac­kiej 2–7 kwiet­nia 2017 roku. 

ZE WSZYSTKICH MIŁOŚCI TA JEST CHYBA NAJTRUDNIEJSZA

Kościół jest jak potęż­ne drze­wo, w któ­re­go koro­nie każ­dy może się schro­nić i posi­lić. Tam, gdzie owo­ce, są jed­nak i czar­ne pta­szy­ska, zawzię­cie wydzio­bu­ją­ce to, co pró­bu­je wyro­snąć. To grze­chy świec­kich i duchownych.
Jak kochać taki nie­do­sko­na­ły Kościół? Jak z prze­ko­na­niem wyzna­wać w Cre­do, że jest świę­ty? Jak się w nim odna­leźć, gdy „zmar­twych­wsta­nie”, „łaska” czy „prze­ba­cze­nie” to dla nas już tyl­ko puste słowa?

„Gdy­by Kościół był świę­ty dla­te­go, że są w nim ludzie bez­grzesz­ni, zre­du­ko­wał­by się do Jezu­sa i Jego Mat­ki”. Tak jed­nak nie jest. To wspól­no­ta wszyst­kich ochrzczo­nych – świę­tych grzesz­ni­ków, któ­ry­mi jeste­śmy — pisze ks. Grze­gorz Strzel­czyk — pre­zbi­ter, dok­tor teo­lo­gii, zaj­mu­ją­cy się głów­nie chry­sto­lo­gią, a tak­że histo­rią teo­lo­gii i jej współ­cze­sny­mi wyzwa­nia­mi. Poma­ga on uchwy­cić żywy feno­men Kościo­ła i zro­zu­mieć, cze­mu wyglą­da on tak, jak wyglą­da. A cza­sem zro­zu­mieć ozna­cza pokochać.

Dużą rolę w powsta­niu książ­ki ode­gra­ła mariac­ka wspól­no­ta Sala na Górze. Jest to gru­pa mło­dych ludzi, któ­rzy zaczę­li się spo­ty­kać jesie­nią 2011 roku przy koście­le św. Krzy­ża, a następ­nie prze­nie­śli się do bazy­li­ki Mariac­kiej. Ich misją jest spra­wia­nie, by w życiu nas samych i ludzi, któ­rych spo­ty­ka­my – było wię­cej życia!  Chcą dzie­lić się wia­rą, mię­dzy sobą i z inny­mi, a tak­że stwa­rzać prze­strzeń jed­no­ści, wymia­ny myśli i chrze­ści­jań­skie­go świadectwa.